اراده تشریعیاراده تشریعی به طلب انجام کاری توسط مکلّفان از طریق قانون گذاری اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفاراده تشریعی، مقابل اراده تکوینی می‌باشد و به اراده قانون گذار یا شارع بر انجام کاری از سوی مکلفان از طریق تشریع یا قانون گذاری، گفته می‌شود. به بیان دیگر، اراده شارع در به جا آوردن کاری توسط مکلفان و به اختیار آن‌ها، مثل اراده خداوند به انجام عبادات و واجبات از سوی بندگان به اراده و اختیار خود آنان و هم چنین اراده قانون گذار به رعایت قوانین از سوی مردم، اراده تشریعی نامیده می‌شود. ۲ - نکتهدر اراده تکوینی، متعلق اراده در خارج ایجاد می‌گردد، اما در اراده تشریعی، متعلق آن در ظرف اعتبار ایجاد می‌گردد و ایجاد آن در خارج از طریق مکلف و اراده او مطلوب است. [۲]
بجنوردی، حسن، منتهی الاصول، ص۱۱۸.
[۴]
شیرازی، محمد، الوصول الی کفایة الاصول، ج۲، ص۷۲.
[۵]
موسوی بجنوردی، محمد، مقالات اصولی، ص۶۴.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۴۲، برگرفته از مقاله «اراده تشریعی». |