زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

اراده تشریعی





اراده تشریعی به طلب انجام کاری توسط مکلّفان از طریق قانون گذاری اطلاق می‌شود.


۱ - تعریف



اراده تشریعی، مقابل اراده تکوینی می‌باشد و به اراده قانون گذار یا شارع بر انجام کاری از سوی مکلفان از طریق تشریع یا قانون گذاری، گفته می‌شود. به بیان دیگر، اراده شارع در به جا آوردن کاری توسط مکلفان و به اختیار آن‌ها، مثل اراده خداوند به انجام عبادات و واجبات از سوی بندگان به اراده و اختیار خود آنان و هم چنین اراده قانون گذار به رعایت قوانین از سوی مردم، اراده تشریعی نامیده می‌شود.

۲ - نکته



در اراده تکوینی، متعلق اراده در خارج ایجاد می‌گردد، اما در اراده تشریعی، متعلق آن در ظرف اعتبار ایجاد می‌گردد و ایجاد آن در خارج از طریق مکلف و اراده او مطلوب است.
[۲] بجنوردی، حسن، منتهی الاصول، ص۱۱۸.
[۴] شیرازی، محمد، الوصول الی کفایة الاصول، ج۲، ص۷۲.
[۵] موسوی بجنوردی، محمد، مقالات اصولی، ص۶۴.


۳ - پانویس


 
۱. مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۲۹.    
۲. بجنوردی، حسن، منتهی الاصول، ص۱۱۸.
۳. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۶۷.    
۴. شیرازی، محمد، الوصول الی کفایة الاصول، ج۲، ص۷۲.
۵. موسوی بجنوردی، محمد، مقالات اصولی، ص۶۴.
۶. طباطبایی قمی، تقی، آراؤنا فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۴۸.    
۷. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۴، ص۱۹۸.    
۸. حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۲.    
۹. حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۲، ص۳۵۷.    


۴ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۴۲، برگرفته از مقاله «اراده تشریعی».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.